هنرهای رزمی

نمی توان تاریخ دقیقی برای پیدایش هنرهای رزمی ذکر کرد. اما می توان تصور کرد که اگر هنرهای رزمی را مجموعه مهارت هایی جهت افزایش توانایی های بشر برای دفاع از خود درنظر بگیریم قدمت آن با قدمت تاریخ برابری می کند. با این حال پیدایش این هنرها به آن شکلی که ما امروز می شناسیم را به چندهزار سال قبل و معبد شائولین واقع در چین منتسب می کنند. هنرهای رزمی ارتباط عمیقی با تفکرات، مذهب و فرهنگ شرق داشته و در کنار افزایش مهارت های جسمی به رشد روحی و معنوی هنرجویان نیز می پردازد. البته امروزه ما بیشتر با ورزش های رزمی روبرو هستیم که در حقیقت شکل ساده شده ای از هنرهای رزمی هستند و در اکثر آنها خصوصا در رشته های رقابتی آنچنان اثری از آن بخش معنوی به چشم نمی خورد. هم هنرهای رزمی و هم ورزش های رزمی به علت فواید بیشمار خصوصا تاثیر بر سلامت جسمانی، افزایش اعتماد به نفس و خودباوری و... از محبوبیت زیادی در دنیا برخوردارند. هنرهای رزمی را معمولا به دو دسته هنرهای رزمی سخت یا بیرونی، و هنرهای رزمی نرم یا درونی تقسیم می کنند.

هنرهای سخت

در این دسته از هنرهای رزمی بیشتر به جنبه بیرونی و فیزیکی هنرجو توجه شده و به روی افزایش قدرت جسمی تاکید می شود.

برخی از رشته هایی که می توان آنها را جزو هنرهای رزمی سخت به حساب آورد عبارتند از: برخی از سبک های کونگ فو، کاراته، موی تای، نین جوتسو، تکواندو، و...

هنرهای نرم

در این دسته از هنرهای رزمی بیشتر به پرورش و در اختیار گرفتن نیروهای درونی که به نیروی چی معروف است و گفته می شود از نقطه‌ای به نام تان تین سر چشمه گرفته و در تمام بدن پخش می‌شود تاکید می شود. برخی از هنرهای رزمی چینی مثل تای چی از این دسته از هنرهای رزمی هستند. البته باید توجه داشت که در اکثر هنرهای رزمی هم به جنبه بیرونی و هم به جنبه درونی توجه می شود اما تاکید سبک های مختلف بر یکی از این دو باعث بوجود آمدن این تقسیم بندی شده است.

نگارخانه هنرهای رزمی در دنیا

• 

  هنرهای رزمی ژاپن

• 

  هنرهای رزمی هند

• 

  هنرهای رزمی چین

• 

  هنرهای رزمی کره

مفاهیم ذن در هنرهای رزمی

تندیس یک سامورایی قرن ۱۴ میلادی ژاپن.

همانطور که پیشتر اشاره شدهنرهای رزمی کمابیش با مفاهیم و اعتقادات شرقی ازجمله ذن نسبت و رابطه دارند، چه هنرهای رزمی نرم و چه هنرهای رزمی سخت. تا کنون صدها کتاب در مورد ذن نوشته شده است ولی تعداد کمتری از آنها به اهمیت ذن در هنرهای رزمی پرداخته‌اند. این در حالی است که هنرهای رزمی در ظریف ‎ترین شکل خود بیش از رقابت جسمی بین دو حریف، یعنی وسیله‌ای برای تحمیل قدرت اراده فرد بر حریف یا وارد آوردن ضربه فیزیکی بر او می‌باشد. در واقع ذن برای استاد واقعی هنرهای رزمی راهی برای دستیابی به آرامش روحی و روانی و استراحت فکری و عمیق‎ترین نوع اعتماد به نفس می‌تواند باشد. عمیق‌ترین و اساسی‌ترین هدف هنرهای رزمی این است که به مثابه ابزاری برای تعالی روحی و رشد عقلانی شخص به کار رود. نقش ذن در هنرهای رزمی تعریف ساده آن را غیر ممکن می‌سازد زیرا ذن فاقد هرگونه نظریه جامد است، از این رو ذن دانشیست درونی و از درون شخص سرچشمه می‌گیرد و برای آن هیچ توضیح خاصی براحتی نمی‌توان در نظر گرفت. ذن در هنرهای رزمی بر قدرت فکر و ارتقا سطح هوش فرد تاکید ندارد بلکه تاکید آن بر عمل شهودی است و هدف نهایی ذن آزادسازی فرد از خشم پندارهای باطل و هیجان‌های عاطفی است.

درباره کونگ فو

درباره سبک فوجائو کونگ فو (پنجه ببر)

یک ضرب‌المثل چینی میگوید: (یک کوه جای دو ببر نیست) در فرهنگ چینی ببر آنقدر خشمگین و خشن هستند که فقط در یک کوه یک ببر میتواند زندگی کند و از آنجایی که در چین شیر وجود ندارد ببر پادشاه حیوانات است. به این دلیل راهبان شائولین وقتی حرکات و فعالیت‌های ببرها را نگاه میکردند تحت تاثیر، قدرت، شجاعت و استقامت ببر متوجه شدند که این حیوان ارزش بالـایی در کونگ فو دارد.
حتی میتوان گفت راهبان شائولین بیش از 50 درصد طریق جنگیدن را از این حیوان فرا گرفتند و همانطوری که امروز مشاهده میکنید در کلیه فرم‌های ووشو یا کونگ فو فنونی از ببر وجود دارد. ببر کاملـا متفاوت از چهار حیوان دیگر شائولین است تمرینات آن طوری طراحی شده که استخوان‌ها را تقویت میکند او با سرعت و قدرت حمله میکند. حمله ببر فشاری و ضربه‌ای است. نیروی ببر یک نیروی شدید، قوی و برگرفته از قدرت بیرونی است که از درون سرچشمه گرفته از آنجایی که نیرو گرفتن در کونگ فو از ایستادن استوار و محکمـ ایجاد میشود رزمی کار باید دارای کمری خوب و قوی باشد که در سبک ببر به این مسئله بسیار توجه شده و ببر نه تنها استخوان‌ها بلکه ستون فقرات، کمر و تاندون‌ها را تقویت میکند. تکنیک‌ها در سبک ببر تحت تاثیر پنجه زدن است که از خمـ شدن پنچ انگشت دست به داخل شکل میگیرد. در سبک ببر پنجه زدن کوتاه و ضربه به همراه فشار، کشیدن و در نهایت پاره کردن بدن حریف است. و هدف پنجه ببر صورت و گردن ران‌ها، دست‌ها و سبنه حریف میباشد. در واقع این سبک برای یک مبارزه همه جانبه طراحی شده است. در روش ببر حرکات انفجاری ضربه زدن و دریدن و در نهایت هل دادن میباشد در این سبک از ضربات کف و مشت همـ استفاده میشود ولی به طور وسیع از لگد‌ها و حرکات پا استفاده میگردد که بیشتر نشان دهنده حرکت دمـ ببر است. وقتی از پنجه ببر استفاده میشود (فقط انگشتان دست مهمـ نیستند بلکه تمامـ دست دارای اهمیت میباشد و نظر به اینکه انگشتان در آخرین نقطه دست میباشد چنانچه کل دست از کتف تا پائین تقویت نشده باشد امکان ضربه زدن پنجه قوی و کارا وجود ندارد. بنابراین در این سبک شنا رفتن روی پنجه ها، حرکات با کیسه شنی، حرکات مخصوص سنگ، ضربه زدن به ماسه، بلند کردن کوزه پراز شن و کلـا حرکاتی که مربوط به ساخت کل بدن خصوصا دست‌ها میباشد اهمیت بسزایی دارد. ضمنا در این سبک به حرکات تنفسی بسیار اهمیت داده میشود. به دلیل موارد فوق ببر جزء پنج سبک اصلی و سمبل قدرت در کونگ فو شائولین میباشد.
این سبک از سال 1388 بعد از تمرینات طاقت فرسای استاد علیرضا صفوی در مدارس ووشو (کونگ فو) و معبد شائولین چین در ایران اسلـامی پایه گزاری گردیده و همـ اکنون در بیش از نه استان کشور در حال فعالیت میباشد.

۱۲۳

امتحان میکنیم.......۱۲۳